Na końcu świata stoi stary młyn
Kołem kręci siwy młynarz czas
Białe od mąki zgrzytają tryby
Spienionej wody słuchać odwieczny szum

Młyńskie koła
kruszą na pył
Stwardniałe ziarna
Ludzkich marzeń

Z tej mąki będzie tylko czarny chleb
Puste mogiły, kurhany kamienne

Leniwa woda, mięty słodka woń
Dwukonny zaprzęg pełny ziarna
Głuchy woźnica zrzuca worków stos
A z mąki wydmy usypuje wiatr