Wietrze, który statki cumujesz
Jednym uderzeniem
Płynie żaglowiec bez bandery
A na pokładzie płyną lata
Raz go wzburzone rzuca morze
A raz jest gładka wody tafla
Wśród masztów snują się marzenia
Czasami ster zaskrzypi skromnie
W szufladzie leżą stare listy
A w kącie drzemie worek wspomnień
Wietrze!
Ty, który statki na morza dnie
Cumujesz jednym swym uderzeniem
Wietrze!
Proszę, ukołysz w cudownym śnie
Mnie i moich masztów złamane cienie
I pusto statek się kołysze
Bo załoga zeszła gdzieś na ląd
Samotnie w głuchą wołam ciszę
Ruszyłem w rejs - nie skończę go...
Wietrze!...