Jesteś tutaj:Poezja»Blog Wiesławy Kwinto-Koczan »Zaduma.
czwartek, 01 grudnia 2011 19:11

Zaduma.

Napisała 

wuka16Ciężkim ołowiem,
niebo nawisa.
Przydrożne chwasty,
wiatrem targane.
Bielą pokryta,
doliny misa.
Słońca wygląda,
zmarznięty ranek.
Pęki jemioły,
tulą się w drzewa
jak choinkowe
bombki, świątecznie.
I swe zimowe,
kolędy śpiewa wróbel,
pod dachem skryty
bezpiecznie.
I szare chmury
i dym z komina.
I w duszy szaro,
jak późnym zmierzchem.
I tęskną strunę,
trącać zaczyna,
Anioł Zadumy
zaspany jeszcze.

 

Wybaczcie, że smutnawo ale przecież życie to amplituda . Bywają ranki pełne słońca i takie,

że trudno coś wyłuskać z mglistej powłoki krajobrazu. A i zadumać się czasem warto. Potem

już tylko czekać na jaśniejszą stronę. Przyjdzie. Na pewno ! WUKA.

Czytany 2123 razy Ostatnio zmieniany czwartek, 01 grudnia 2011 19:24

3 komentarzy

  • Link do komentarza WUKA piątek, 02 grudnia 2011 19:17 napisane przez WUKA

    Wszystko jest po coś. Chcemy czy nie, czasem w zadumę wpadamy bo sprzyjają temu okoliczności. Może jest tak, żeby bardziej docenić promyk słońca? Zawsze piszę to co czuję. W tej chwili pewnie drażni Kogoś moje refleksja, za chwilę może to sprawiać moja radość. Samo życie! Też wolę kwitnącą łąkę !!!!. Pozdrawiam ciepło. WUKA

    Raportuj
  • Link do komentarza łąka piątek, 02 grudnia 2011 14:57 napisane przez łąka

    Zaduma serce przytłacza i zmysły kiedy za oknem mokro,mgliście , ponuro.Komu jest potrzebna ta opończa smutku?

    Raportuj
  • Link do komentarza Wojtek...Nad piątek, 02 grudnia 2011 04:43 napisane przez Wojtek...Nad

    Czasem zatrzymać się nad wersem trzeba, a wersów takich co treścią swoją serce poruszyć mogą, przegapić się nie da. Dziękuję:)

    Raportuj

Skomentuj

Upewnij się, że pola oznaczone (*) są wypełnione.
W treści wiadomości możesz używać podstawowych znaczników HTML.