Kartki z kalendarza.

Nie wyrzucam kartek

zerwanych z kalendarza.

Są jak zdjęte ubranie,

w którym byłam

na spotkaniu z kimś miłym.

Kiedyś znów włożę

tę samą bluzkę..

Wróci dzień z datą

zaznaczoną na czerwono.

Kalendarz ma swój wielki dzień chyba tylko wtedy,  kiedy zostaje zawieszony na miejscu starego. Nie wyrzucam kalendarzy ! W nich jest przecież miniony czas, mój czas ! Czas radości, oczekiwania, czasem bólu ale też nadziei . Każda kartka to cała doba z życia. W Nowym Roku życzę tylko tych zaznaczonych na czerwono - w myślach, sercach, marzeniach. WUKA

Każdy je lubi, najbardziej te miłe. W czasie koncertu "Nocne niebo śpiewa Aniołami" było ich sporo za sprawą występujących Zespołów. Były więc wykonania premierowe, nowe aranżacje, nowe wersje a także te ciut inne z powodu nieobecności ( chorej) solistki). Zupełną niespodziankę sprawił mi Zespół "4razy w roku" (czekałam cierpliwie do popółnocnego wykonania) piosenką do wiersza "Nocne niebo..." właśnie. To już jej trzecia odsłona ( powołana do życia przez  "Pod Jednym Dachem" , później znalazła swoje miejsce  na ostatniej płycie "Wołosatek". Wrocławskie wykonanie wzruszyło mnie klimatem i...męskimi głosami (tak lubię!). Naprawdę warto posłuchać...

http://www.youtube.com/watch?v=2edSwAgK1C8

WUKA.

http://www.youtube.com/watch?v=Rf6o9Gun0To

Starym Bieszczadnikom.

Szli przed nami i pod słońce, i pod wiatr

z dziurawego buta, często wylewając błoto.

Czasem szpetnie przeklinali los,

za bogactwo mając tylko buków złoto.

Spoglądały na nich, spod słomianych brwi,

okienkami świecąc niby złotym prosem,

stare chaty-dobre duchy dawnych dni

otulając czułym ciepłem w mroźne noce.

Nieraz szeptał im na ucho deszcz,

co łagodził wszystkich spraw kontury,

że za nimi przecież inni pójdą też

by odkrywać po swojemu tamte góry.

Szli przed nami i przez łąkę, i przez las

wyskubując z palców, kolce po jeżynach.

Został po nich, jeszcze ciepły ślad,

choć wiatr rozwiał, popiół po dolinach.

Zapraszam do posłuchania i obejrzenia. WUKA

http://www.youtube.com/watch?v=4lt8kOPSQxI

Prośba do jesieni.

Znów złote liście wkładam między kartki,

nowe kasztany po kieszeniach noszę,

żurawie żegnam co znikają w niebie

i jak co roku o to samo proszę:

Nie odchodź jeszcze, nie spiesz się, poczekaj,

rozpal drzew korony w słońcu co już nisko.

Daj nacieszyć oczy tyloma barwami,

co w spódnicach cygańskich,

w tańcu przy ognisku.

WUKA (www.wukowiersze.pl)

Kocham Cię

Poeto rozrzutny

Włóczęgo serdeczny

Skrzypku wydobywający

ukryte głęboko wzruszenia

rzewnością najcieńszej struny

Kocham Cię Aniele upadły

którego śpiew przyspiesza puls

do szybkości światła

I Ciebie nieufny a samotny

Kocham Cię Ty który byłeś

mi wilkiem

Kocham Cię CZŁOWIEKU.

Wiersz pochodzi z debiutanckiego tomiku "Szlakiem" i... wcale nie zmieniła się, zawarta w nim, deklaracja mimo wielu nowych doświadczeń.

WUKA  (www.wukowiersze.pl) 

Czas.

Zdejmuję z siebie

przykrótki czas,

podzielony między

strony klasyków

ulicznego grajka

podziw dla lotu,

jak bochen chleba,

biedronki.

Wkładany o poranku

miał jeszcze puste

kieszenie i przyzwoitą

długość.

W cieple emocji

i wilgoci wzruszeń,

sfilcował się za moimi

plecami.

Nocą, przewieszony

przez oparcie spraw

niedomkniętych,

znowu udaje co to nie on

i ile jeszcze potrafi

otulić.

WUKA (www.wukowiersze.pl)

Bieszczadzki wieczór.

Nad Połoniną czerwonym winem,

zmierzch się zasmucił.

W rozwianych grzywach pasikoników,

wiatr cicho nuci.

Bukowe cienie schodzą w doliny,

pośpiesznym krokiem.

Tulą w ramionach szczebiot gniazd ptasich,

przed chłodnym mrokiem.

Gdzieś od ogniska, pachnącą dymem

melodię niesie po rośnych łąkach,

wieczór bieszczadzki,

by zniknąć w lesie.

A gdy już wszystko stanie się ciszą

w tę noc sierpniową,

snopami iskier wybuchnie niebo,

nad naszą głową.

Z tomiku "Nocne niebo śpiewa Aniołami"

(www.wukowiersze.pl)