Poniżej krótka fotorelacja z grochowickiej Stachuriady.

Co wyróżnia to wydarzenie od wielu innych letnich festiwali poetyckich w kraju? - jest kilka rzeczy. Przede wszystkim osoba Edwarda Stachury, który jest obecny nie tylko w tekstach, ale też w miejscach (impreza odbywa się w okolicy, w której Stachura przebywał przynajmniej dwa razy w drugiej poł. lat 60., gdy zbierał materiały do książki Siekierezada i pracował na zrębie, wynajmując kwaterę u babci Oleńki w Grochowicach). Atmosfera wolności, swobody. Ogniska na polanie, które rozpalane są z przygotowanego przez organizatorów drewna (w drobniejsze gałęzie można też zaopatrywać się w pobliskim lesie). To tylko krótka charakterystyka tego, co można spotkać na grochowickiej polanie. Zapraszam do przejrzenia fotorelacji i pozostawienia linka do swoich zdjęć i relacji w komentarzu do tego wpisu.

Wkrótce pojawi się też szersza relacja na stronie internetowej Stachuriady.

Góry moje.

Góry moje w majestacie

swego prawa trwają.

Po kamiennych schodach z wolna

w niebo się wspinają

Góry dróg wyborem prostym,

mimo szlaków krętych,

i zapisem praw odwiecznych

w kamieniach zaklętych.

Góry moje z niezmiennością

kolejnych pór roku,

bielą śniegu, złotem buków

bystrością potoków.

Góry moje z wzajemnością,

w zgodzie z De En A,

bo to miłość ta jedyna,

która wiecznie trwa.

WUKA

Szczęśliwego powrotu

do słów zapomnianych,

uleciałych dmuchawcem

nad krajobrazy przejrzałe

Szczęśliwego powrotu

do domu z podkową

na progu marzeń

Szczęśliwego powrotu

do dłoni splecionych

i iskier ogniska

na majowym niebie

Samych szczęśliwych

powrotów do wspomnień

na skróty na gapę

po suchy prowiant

przed dalszą wędrówką.

Z tomiku "Nocne niebo śpiewa Aniołami"

www.wukowiersze.pl

Kartki z kalendarza.

Nie wyrzucam kartek

zerwanych z kalendarza.

Są jak zdjęte ubranie,

w którym byłam

na spotkaniu z kimś miłym.

Kiedyś znów włożę

tę samą bluzkę..

Wróci dzień z datą

zaznaczoną na czerwono.

Kalendarz ma swój wielki dzień chyba tylko wtedy,  kiedy zostaje zawieszony na miejscu starego. Nie wyrzucam kalendarzy ! W nich jest przecież miniony czas, mój czas ! Czas radości, oczekiwania, czasem bólu ale też nadziei . Każda kartka to cała doba z życia. W Nowym Roku życzę tylko tych zaznaczonych na czerwono - w myślach, sercach, marzeniach. WUKA

Każdy je lubi, najbardziej te miłe. W czasie koncertu "Nocne niebo śpiewa Aniołami" było ich sporo za sprawą występujących Zespołów. Były więc wykonania premierowe, nowe aranżacje, nowe wersje a także te ciut inne z powodu nieobecności ( chorej) solistki). Zupełną niespodziankę sprawił mi Zespół "4razy w roku" (czekałam cierpliwie do popółnocnego wykonania) piosenką do wiersza "Nocne niebo..." właśnie. To już jej trzecia odsłona ( powołana do życia przez  "Pod Jednym Dachem" , później znalazła swoje miejsce  na ostatniej płycie "Wołosatek". Wrocławskie wykonanie wzruszyło mnie klimatem i...męskimi głosami (tak lubię!). Naprawdę warto posłuchać...

http://www.youtube.com/watch?v=2edSwAgK1C8

WUKA.

http://www.youtube.com/watch?v=Rf6o9Gun0To

Starym Bieszczadnikom.

Szli przed nami i pod słońce, i pod wiatr

z dziurawego buta, często wylewając błoto.

Czasem szpetnie przeklinali los,

za bogactwo mając tylko buków złoto.

Spoglądały na nich, spod słomianych brwi,

okienkami świecąc niby złotym prosem,

stare chaty-dobre duchy dawnych dni

otulając czułym ciepłem w mroźne noce.

Nieraz szeptał im na ucho deszcz,

co łagodził wszystkich spraw kontury,

że za nimi przecież inni pójdą też

by odkrywać po swojemu tamte góry.

Szli przed nami i przez łąkę, i przez las

wyskubując z palców, kolce po jeżynach.

Został po nich, jeszcze ciepły ślad,

choć wiatr rozwiał, popiół po dolinach.

Zapraszam do posłuchania i obejrzenia. WUKA

http://www.youtube.com/watch?v=4lt8kOPSQxI

Prośba do jesieni.

Znów złote liście wkładam między kartki,

nowe kasztany po kieszeniach noszę,

żurawie żegnam co znikają w niebie

i jak co roku o to samo proszę:

Nie odchodź jeszcze, nie spiesz się, poczekaj,

rozpal drzew korony w słońcu co już nisko.

Daj nacieszyć oczy tyloma barwami,

co w spódnicach cygańskich,

w tańcu przy ognisku.

WUKA (www.wukowiersze.pl)

Kocham Cię

Poeto rozrzutny

Włóczęgo serdeczny

Skrzypku wydobywający

ukryte głęboko wzruszenia

rzewnością najcieńszej struny

Kocham Cię Aniele upadły

którego śpiew przyspiesza puls

do szybkości światła

I Ciebie nieufny a samotny

Kocham Cię Ty który byłeś

mi wilkiem

Kocham Cię CZŁOWIEKU.

Wiersz pochodzi z debiutanckiego tomiku "Szlakiem" i... wcale nie zmieniła się, zawarta w nim, deklaracja mimo wielu nowych doświadczeń.

WUKA  (www.wukowiersze.pl)