Szykuje się uczta dla wszystkich miłośników niezapomnianych przebojów Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego. W najbliższy piątek 16 grudnia o godz. 20:00 w Studenckim Centrum Kultury UO rozpocznie się dwudniowy Festiwal Piosenki Poetyckiej "Reminiscencje Kabaretu Starszych Panów". Gwiazdami imprezy będą Jarosław Wasik i Lora Szafran. Obowiązują bezpłatne wejściówki. Piątkowy koncert będzie transmitowany na antenie Radia Opole (radio.opole.pl)  i radiosygnały.pl  od godz. 20:05.

Festiwalu potrwa dwa dni. W pierwszym dniu zmagać się będzie siedmiu laureatów przeglądów poezji śpiewanej z całej Polski: Barbara Gąsienica-Giewont, Tomasz Steńczyk, Jakub Pawlak, Barbara Beuth, Dominika Barabas, Ścibor Szpak oraz my, czyli Chwila Nieuwagi. Uczestniczący w konkursie wykonawcy zaśpiewają po dwie autorskie kompozycje oraz jedną twórców Kabaretu Starszych Panów. Wokaliści będą walczyć o głosy publiczności, słuchaczy Radia Opole oraz internautów, które to głosy zadecydują, kto zwycięży. Pierwszego dnia „Reminiscencji" gwiazdą wieczoru będzie Jarosław Wasik.

W sobotę (17.12) odbędzie się gala finałowa, a wydarzenie zakończy koncert Lory Szafran, której akompaniować będzie Wojciech Gogolewski.

Festiwal Piosenki Poetyckiej "Reminiscencje Kabaretu Starszych Panów" nawiązuje do opolskich „Reminiscencji", które do końca lat 90 odbywały się cyklicznie w Opolu.

Podczas festiwalu odbędzie się również prezentacja oraz licytacja monet z wizerunkiem Kabaretu Starszych Panów wydanych przez Narodowy Bank Polski będące kolejną monetą z cyklu Polska Muzyka Rozrywkowa.

Organizatorami wydarzenia są Stowarzyszenie Pogodnych Artystów „STOPA" i Narodowy Bank Polski. Radio Opole objęło wydarzenie patronatem medialnym.

Zachęcamy do oddania głosu… na najlepszego wykonawcę ;)

Nie przepadam za zimą.

Żeby tak, jak trawa zetlała,
przespać wszystkie smutki pod śniegiem.
Wiosną zbudzić się znowu do życia,
pod żurawi, na niebie, ściegiem.

Wyhaftować  kolorowe pejzaże,
na zbyt szarym kawałku codzienności
i kłopoty jak nitkę uciąć
i pamiętać zeszłoroczne radości.

Przez zimową, wieczorową porę
tak się jakoś przemycić cudnie,
żeby prosto przez wiosnę trafić,
na gorące roku południe.

Nic na to nie poradzę, nie przepadam za zimą i już! WUKA

Ciężkim ołowiem,
niebo nawisa.
Przydrożne chwasty,
wiatrem targane.
Bielą pokryta,
doliny misa.
Słońca wygląda,
zmarznięty ranek.
Pęki jemioły,
tulą się w drzewa
jak choinkowe
bombki, świątecznie.
I swe zimowe,
kolędy śpiewa wróbel,
pod dachem skryty
bezpiecznie.
I szare chmury
i dym z komina.
I w duszy szaro,
jak późnym zmierzchem.
I tęskną strunę,
trącać zaczyna,
Anioł Zadumy
zaspany jeszcze.

Wybaczcie, że smutnawo ale przecież życie to amplituda . Bywają ranki pełne słońca i takie,

że trudno coś wyłuskać z mglistej powłoki krajobrazu. A i zadumać się czasem warto. Potem

już tylko czekać na jaśniejszą stronę. Przyjdzie. Na pewno ! WUKA.

 I w Warszawie i na prowincji - lirycznej!

Byłam i tu i tu - wszędzie są równie wrażliwi słuchacze, garnący się do muzycznych i literackich spotkań, bo to wiadomo - listopadowe długie wieczory... 29. OPPA w Warszawie pojawiła się na trasie moich wędrówek raczej nieoczekiwanie, bowiem nie myślałam, że jeszcze mnie tam zaproszą. Już byłam w konkursach tego przeglądu, nawet zostałam laureatką, ale cóż - od laureatów się wymaga! Należało więc w tym roku do moich obowiązków zaprezentowanie premierowego utworu, który do tego wziął udział w plebiscycie publiczności na najlepszą piosenkę- moja nie okazała się najlepsza, nagrodę otrzymał utwór Ewy Gaworskiej. Brawo! Nie lubię za bardzo konkursów, uwypuklają słabości, kompleksy, wywołują sztuczne napięcie między twórcami, wśród których każdy jest przecież dobry w swoim rodzaju. Ale takie są zasady OPPA. Ponadto miałam okazję zaprezentować w miłym i profesjonalnym studio im. Agnieszki Osieckiej inną jeszcze premierę- tłumaczenie ballady Joni Mitchell - "Both Sides, Now" - ballady, która mnie kiedyś zafascynowała, podobnie jak i jej twórczyni. Chyba się udało. Publiczność nie gwizdała. Aha- akompaniował wykonawcom świetny zespół pod kierunkiem Piotra Matuszczyka! Przeglądowe piosenki i ballady utworzyły bardzo ciekawy melanż poglądów, stylów, ekspresji... Było twórczo.

A zaraz nastepnego dnia, w niedzielę, 27 listopada gnałam z deszczowej stolicy na słoneczną prowincję - do Wielkopolski, do Piasków k/Gostynia gdzie spotkałam się z uczestnikami XI Konkursu Recytatorskiego im. Kaspra Miaskowskiego. Miaskowski herbu Leliwa urodził się i mieszkał właśnie w tej gminie,w Smogorzewie k/ Gostynia - ale w czasach na przełomie renesansu i baroku! Siła tradycji nakazuje czcić i wielbić jego twórczość równie ciekawą i udaną, co Reja czy Kochanowskiego, czy ks. Baki, albo Andrzeja Morsztyna,  i tak się właśnie dzieje w Piaskach! W Gminnym Ośrodku Kultury 130 ludzi - wszyscy zasłuchani, chłonący każde słowo i recytatorów, i moje, ozdobione muzyką. No- po prostu było magicznie! Tym bardziej, że grał ze mną "najsławniejszy skrzypek mieszkający w tej gminie"- Wojtek Czemplik! Rewelacja.

 Prowincja liryczna była i to ciepło zabrałam do domu. Czego i Tobie życzę...

 Pozdrawiam

Ola

 Ps. Jeśli chcesz, a nie śpisz o tej porze, to możesz przez internet połączyc się w przyszłą niedzielę 4 grudnia 2011 r. o godz. 22.00 z "Radiem dla Ciebie" i audycją "Chyba już można..." Andrzeja Poniedzielskiego i Teresy Drozdy, i posłuchać drugiej już części retransmisji z koncertu galowego OPPA 2011 - będzie tam jedna moja piosenka (przekład z Joni Mitchell) oraz 14 innych- fantastycznych, ciekawych, w świetnych wykonaniach koleżanek i kolegów bardess i bardów...

Proszę....

Proszę, nie chwiej
suchym drzewkiem mojej wiary.
Nie mów “kiedyś”, nie mów “nigdy”,
nie mów “może”.
Winne jabłka co się na nim rumieniły,
dawno spadły
ale przecież bywa gorzej.

Dokąd jeszcze
w głębi ziemi tkwią korzenie
a gałęzie wyciągają się do słońca,
nie odbieraj mi nadziei na spełnienie,
tej  nadziei co się zawsze tli do końca.

Bardzo proszę,
nie zamykaj tamtej furtki
co nas wiodła tyle razy do ogrodu.
Może razem ocieplimy znów jabłonie,
żeby zimą nie musiały drżeć od chłodu.

Dokąd jeszcze
jest nadzieja, że na wiosnę, jak co roku
wszystko wokół się odmieni
pozwól wierzyć, że  pójdziemy do ogrodu
gdzie się nasze suche drzewko zazieleni.

Na przekór jesiennym apatiom, coraz bardziej gołym drzewom i białości co pokrywa rankiem dachy domów i samochodów. Kochani, będzie wiosna !!! Zakwitną jabłonie, wrócą ptaki i liście na swoje miejsce. Będzie dobrze tylko trzeba troszeczkę poczekać, przeczekać, uwierzyć. Zapewniam choć....sama się tego uczę co roku od nowa. Ciepła zimą. WUKA

11. część Piosenek... to spotkanie z muzykami szczecińskiej grupy Do Góry Dnem. W programie Jurka Krużela przypomną utwór "Na moich drogach wieje wiatr" w wykonaniu Oli Kiełb.

Listopad w naszym szarym mieście...

W naszym szarym mieście od wczesnego rana

drzewa się wspierają na kolumnach z mgły,

ziemia dyszy ciężko - już jej barwne włosy

zdusił i przysypał siwy jakiś dym....

Takie to listopadowe pejżaże... Dopiero co podziwiałam z okien pociągu jadącego do Lublina kolory złotej jesieni i już coś nowego (choć spodziewanego przecież) widać. Weekend spędziłam w gronie śpiewających turystów na Pałukach - najpierw koncertowałam z przyjaciółmi z Do Góry Dnem w Bydgoszczy na Barce MELODY (trochę bujało na tym kanale), a potem zwiedzaliśmy razem Wenecję (!), Biskupin, Żnin - a nawet fragmenty Gniezna. Śpiewanie pieśni patriotycznych w listopadowe Święto Niepodległości także nam się udało - okazuje się, że wszyscy doskonale i bez podpowiedzi znamy "Rozkwitąły pąki białych róż", "Przybyli ułani pod okienko", "My, Pierwsza Brygada" i inne "Serca w plecaku" - tradycji wielkopolskiej stało się zadość. Ciekawe, jak w innych regionach się świętuje? Nie mówię o zadymach w stolicy, bo to jakieś nakręcane przez niebezpiecznych ludzi i media okropieństwa, ale właśnie chodzi mi o pikniki rodzinne, jedzenie rogali marcińskich, uczestnictwo w akademiach, rekonstrukcjach wydarzeń historycznych i temu podobne... Pogoda wszak dopisała i było naprawdę spacerowo - idealnie!

Łapanie takiego oddechu od codziennego pośpiechu to DOBRA RZECZ, każdy lekarz Ci to potwierdzi! Moje "oddychanie" to także recitale autorskie- pojechałam wczoraj do pobliskiej biblioteki w Przygodzicach (sławne miejsce, bo tw Przygodzicach się chroni bociany i można co roku podglądać ich intymności w gnieździe dzięki kamerze, o którą dbają miejscowi ornitolodzy, a także tu się urodził przemiły basista, Romek Ziobro. To znaczy: nie w gnieździe bocianim, ale bardzo blisko tegoż!). Tu mogłam zaśpiewać i poczytać swoje wiersze dla bardzo uważnej publiczności (przesympatyczni licealiści i ich opiekunowie) - listopadowe wieczory w małych miejscowościach wcale nie są szare i smętne!

A już za chwilę będę się dotleniała śpiewając wraz z Justyną Wojtkowiak na VII Przeglądzie Kultury Studenckiej we Wroclawiu - dzięki uprzejmości Wojtka Szymańskiego i organizatorów tego wydarzenia. Program tegoroczny jest naprawdę ciekawy - szkoda że wszystkiego nie wysłucham, mam bowiem w Ostrowie pod opieką fragmenty 12 Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Niezależnych (w tym samym terminie), no i - muszę być w swoim macierzystym miejscu pracy, by festiwal toczył się bez przeszkód. Kultura studencka to dla mnie dużo ciekawych wspomnień z lat 80. XX wieku, ale jakoś tak zawsze mi po drodze z rozmaitymi konfontacjami artystycznymi tych środwisk - uważam, ze dużo dobrego się dzieje nadal, że młodzi ludzie tej najnowszej epoki mają coś do powiedzenia i nie są to banialuki. Warto się przysłuchiwać i obserwować- wzbogacać siebie refleksjami innych.

No to do zobaczenia we Wrocławiu!

Pozdrawiam Cię  - Ola

Drzwi.

Rzadko już skrzypią stare zawiasy,
w skrzynce na listy pająk zagościł.
Plama jesiennych liści na progu
jak barwna kropla dawnych radości.

Wspomnienie kroków małych i dużych,
szepty, pukanie, klamki ugięcie,
nasłuchiwanie późnych powrotów,
na pożegnanie czułe objęcie.

Wchodziło życie zgrzytając kluczem,
nie raz trzaskając nimi ze złości.
Dziś puls zamiera, mało zostało
pod strupem farby, z dawnej świetności.

Listopadowo za oknem. Nastrój sentymentalno - liryczny. Rok powoli stąpa ku swojemu kresowi. Mgły poranne łagodzą kontury, ale boleśnieje przemijanie, nawet jeśli tylko dotyczy przedmiotów, które świetność mają za sobą. Pozdrawiam. WUKA

Już 22.11.2011r. premierę handlową będzie miała składanka "Folk Się Gro!", na której pod numerem 17 znalazł się utwór Chwili Nieuwagi pt. "Od ostatniej niedzieli". Jak pisze portal StacjaKultura.pl, jest to: "Jedyna w swoim rodzaju kompilacja najciekawszych współczesnych folkowych brzmień". Nasz utwór znalazł się na płycie obok piosenek wykonawców takich jak: Baltaine, Żywiołak, Village Kollektiv, Turnioki, Carrantuohill, Dikanda, Psio Crew i innych, powodujących, że cała składanka opisywana jest jako "folkowa alternatywa".
Album ukaże się nakładem wydawnictwa My Music, pod patronatem Polskiej Prezydencji w Unii Europejskiej, Narodowego instytutu Wizualnego oraz StacjiKultura.
Płyta dostępna będzie w dobrych sklepach muzycznych, w tym w sklepach internetowych.Więcej informacji na stronie:
http://stacjakultura.pl/7,37,23889,Folk_Sie_Gro_patronuje_StacjaKultura_pl,artykul.html

Polecamy!
www.chwilanieuwagi.pl

W najbliższy czwartek (3.11.2011) rozpoczynamy naszą krótką trasę koncertową. Wszystkim, ktorzy będą mieli ochotę, a którym jedna, dwie, trzy lub wszytskie z czterech miejscowości będą po drodze, zapraszamy jak najserdeczniej :)

3.11.2011 (czwartek) Siedlce, Klub PeHa (koncert w trio) 

4.11.2011 (piątek) Garwolin, Hotel Euforia (koncert w trio)

5.11.2011 (sobota) Wisła, Wiślańskiej Centrum Kultury - "Listobranie" (koncert w pełnym składzie)

6.11.2011 (niedziela) Kraków, Rotunda - "W górach jest wszystko, co kocham" (koncert w duecie)

Więcej szczegółów znajdziecie na naszym myspace lub na naszej stronie internetowej:

www.myspace.com/chwilanieuwagi

www.chwilanieuwagi.pl